La Animo de la mondo (plejkonata en la latina lingvo kiel Anima Mundi) estas filozofia termino uzita ĉe la novplatonistoj por indiki la vitalecon de la naturo similigita al unusola vivanta organismo: ĝi reprezentas la unuigan principon, el kiu prenas formon la unuopaj organismoj, kiuj, spite al dividiĝo kaj diferenciĝo laŭ sia specifeco, rezultas tamen ligitaj inter si pere de la komuna universala animo.